Het eerste moest het zaterdag afleggen tegen Caïssa uit Amsterdam. Een opvallend patroon dit seizoen leert dat wij uit winnen en thuis de punten aan de tegenstander laten. Om uit dit gegeven echter allerlei conclusies te trekken, voert vooralsnog te ver. Zo ligt het meer voor de hand de afgelopen nederlaag te wijten aan het ontbreken van de nummers 3-5 op rating. Geen spelers in de 2200-2400-range. We misten ons hart en waren op gemiddelde rating ver in de minus. Zoals in de uitslag te zien is verloren trouwens de borden 3-5, maar dat zal weer toevallig zijn.

Van wat ik gevolgd heb van de wedstrijd, zag het er niet naar uit dat het zo’n dikke nederlaag zou worden (nu hebben we een keer met ½-9½ van hen verloren: het kan altijd erger). Veel heb ik niet meegekregen van het gebeuren. Ik was laat bezig, moest daarna meteen weg en heb dientengevolge de post mortems en bespiegelingen gemist. Ik ben dus niet de aangewezen persoon, maar het lukte me niet om iemand anders aan te wijzen. Partijstellingen en analyses ontbreken, hopelijk heeft de gisteren afwezige Jan volgende keer weer de spirit voor een onderhoudend verslag. We zullen snel door de match heen lopen.

Aan bord 1 mocht Hugo met zwart tegen Hans Ree aantreden. Het leek haast respectloos. In het centrum had Hugo beton gestort, daar was geen doorkomen aan voor de GM, terwijl Hugo aan de vleugel de pionnen opvrat. Ons snelle en geruisloze lichtpuntje, waar ik graag langer bij stil zou willen staan. Maar we gaan voort, naar het volgende bord. Daar trof Xander een andere oud-Nederlands kampioen, Paul van der Sterren. De opening was dezelfde als die te vinden is bij het laatste bekerverslag van Jan (hopelijk doen de diagrammen het daar weer, dat is een probleempje op de site). Toen kwam Xander zeer dubieus te staan, maar vond een oog van de naald. Dit keer had Xander een stuk geofferd (I presume) voor vrijpionnen. Deze haalden de overkant echter niet. Xander hield het lang vol, maar de compensatie ontvlood hem langzaam maar zeker.

Aan bord 3 viel Pim te Lintelo in. Voor de invallers werden PK2 en 3 gespaard, maar met Pim en Conrad hadden we wel de twee winnaars gecontracteerd van de laatste wedstrijd van PK4. Pim kwam zeer goed uit de opening, zeg maar gewonnen. Pion voor en alle stukken deden goed mee. Het werd een kwaloffer voor twee pionnen dat er ook nog prima uitzag. Helaas ging er in tijdnood een stuk af. Pim kan terugzien op een mooi opgezette partij. Naast hem zat onze Belgische/Borgerhoutse reserve uit Zwitserland Andy Baert. Een lastige stelling met een kwal voor en twee pionnen achter, waar van alles kon gebeuren. Ook verliezen, toen de vijandelijke koning een veilig plekje gevonden had.

Marijn trof op bord 5 in Arno Bezemer een sterke tegenstander. Hij had wel iets actiefs voor een pion achter, maar dat was waarschijnlijk meer optisch dan reëel. John had zo’n gevalletje van of een isolano goed of slecht is. Hij kon hem doorschuiven en het leek me dat hij op dat moment heel fatsoenlijk stond. Maar kennelijk niet meer dan de remise?!

Op bord 7 zag ik Wim in een middenspel dat hij niet had hoeven te verliezen. Er zijn wat punten verdwenen in de loop van de middag. Raymonds stelling daarnaast zag er ook kansrijker uit dan het halfje dat het werd. Een pion op d5 werd kundig door zijn tegenstander geneutraliseerd.

Op 9 had ik zelf een levendige stand. Ik forceerde te veel, maar slaagde er gelukkig nog in een toreneindspel te bereiken dat nipt remise gehouden werd. Invaller Conrad speelde sinds tijden weer ’s in het eerste en het leek of hij daar nooit verdwenen was. Zijn tegenstander met de mooie naam Shklovskiy (familie van de beroemde taalwetenschapper?) had dezelfde spelopvatting als Conrad. Lopers op d3 en d6 en beiden speelden daarop hun lopers via g5-h4-g3 resp. g4-h5-g6. Paard op c4 van zwart, dan het eigen paard naar c5 spelen. Zoiets draait op remise uit.

Een fors uitgevallen 7-3 nederlaag, waardoor er nog spanning op de achtste ronde tegen Soest staat. Dan spelen we gelukkig uit en zullen de vakantieverloven ingetrokken worden.