Het tweede heeft hard gevochten tegen het sterke HWP Haarlem, maar matchpunten zaten er niet in. Ook de sympathieke Haarlemmers toonden zich vechtlustig, zoals hun voorvaders dat zo’n 500 jaar geleden ook al deden bij het Haarlems beleg. Het resultaat was een fraaie match waarvoor we ons niet hoeven te schamen.

Naast het toch al grote ratingverschil hadden we zaterdagochtend een extra hobbel: Hein Piet’s wederhelft Marijke was plotseling ziek geworden (beterschap!) en HP is een te goede echtgenoot om dan toch op pad te gaan. Snelle actie leverde invaller Pim te Lintelo op, die daarmee zijn KNSB-debuut maakte.

Dat alles trok een zware wissel op Simon, die ineens promoveerde van bord 6 naar 2, van speler naar teamleider en gids, en daarbij ook nog de treinkaartjes moest regelen (acht A4’tjes vol namen en geboortedatums). Hij bleef er bij lachen, en zo konden wij via een zonovergoten wandeling langs het Spaarne op pad naar het denksportcentrum. Een mooie zaal vol parafernalia uit het (kennelijk) rijke Haarlemse damleven. We konden van start.

Zoals gezegd werd het een fraaie match. Scherpe gevechten op vrijwel alle borden, met een ongewisse uitkomst. Buiten mijn zicht verloor Evert (8) ineens. De scherpe stand uit zijn lijfopening beviel me wel, maar was naar verluid verraderlijk. Als Evert hetzelfde doet als vorig jaar (halverwege ineens als een malle gaan scoren) maken we ons geen zorgen.

De gelijkmaker kwam, zowaar, van mij (3). Het is al even geleden dat ik iets fatsoenlijks produceerde, en ik begon me al licht zorgen te maken. Een mogelijke verklaring was dat ik mijn stellingen niet kreeg: of ze waren te goed, en daar kan ik niets mee, of te slecht, en dan red je ze niet op dit niveau. Nu leverde een mislukte opening een dubieuze stelling op, met overal stukken die in stonden, en toen zwart iets omdraaide had ik ineens een fraaie stelling. Puntje.

Vooruit, een stelling dan maar:

Zwart staat klaar voor een koningsaanval, te beginnen met 18… h4. Met 18. e4 h4 19. e5 zette ik de boel op scherp. Zwart had met 19… hxg3+ 20. hxg3 Pg4+ een heel mooie stelling kunnen krijgen. Hij koos echter voor 19… Pg4+ 20.fxg4 hxg3+ en toen viel het na 21.Kxg3 Lc7 22. h4! reuze mee.

Daan (6) was als volgende klaar, met een remise. Ook een hele prestatie: door al dat geschuif had hij ineens geen wit maar zwart, wat hij achter het bord ontdekte. Toen wit ook nog van alles op zijn koningsstelling afvuurde zag het er somber uit. Daan had echter net het vierkampentoernooi van Moira Domtoren gewonnen en kan wel tegen een stootje. Fraai gekeept.

Erik (5) zette ons zelfs op voorsprong. Ook hier een Haarlemmer die veel pionnen naar voren gooide, maar na koeltjes verdedigen en ruilen kon Erik niet ontevreden zijn. Een geduldig paard hapte al die pionnen weg en toen was het alweer gedaan. Erik heeft 2 uit 2!

Toen kwam helaas de tragiek. Wouter (4), nog wat roestig na maanden niet schaken, weerde zich kranig. Als buurman begreep ik niet wat een zwarte toren op a3 zocht, maar daar had Wouter dus juist een stuk meegegraaid. Het was geen offer, aldus de opponent. Die rommelde nog wat en het had succes. We stonden weer gelijk.

2,5-2,5 tegen de favorieten in de klasse, dat is niet verkeerd. De resterende stellingen waren allemaal goed geweest, maar na de tijdcontrole vielen ze toch tegen. Anton (1), die geïnspireerd door het fraaie Haarlem wel iets in een Haarlems wandelboek zag, deed het prima tegen zijn (alweer) buitenlandse tegenstander. Waar het mis ging is mij ontgaan, maar het eindspel was niet te houden. Geen schande.

Ook bij Simon (2) was het mooiste ervan af. Hij weerde zich uitstekend tegen het duwwerk van FM Jaap de Jager, maar ergens was het fout gegaan. Het resterende eindspel was echter interessant. Wit 2 lopers en de e-f-g-h pionnen, zwart een toren, de e-f pionnen en, belangrijk, een ver opgerukte vrijpion op a3. Wellicht objectief gewonnen voor wit, maar Simon kon veel gevaarlijke dreigingen inbouwen. Wit manoeuvreerde zich echter netjes naar winst.

En toen was onze invaller Pim (7) nog over. Na wat fileleed en een rustig begin kwam een geladen situatie op het middenveld. Een scrum uit het rugby, of het bekende Haarlemmerzetje, zoiets. Pim koos verkeerd en kwam in een lastig eindspel terecht, resulterend in Dame vs. Dame en g-pion. Ergens had ik onthouden dat je dan de witte koning op a4 moet opbergen, maar Pim holde op de pion af, wat zwart evenzeer hoofdbrekens bezorgde. Na lang zwoegen kreeg hij de vis op het droge en kon Pim terugkijken op een verdienstelijk debuut.

5,5-2,5 verlies, eigenlijk helemaal niet slecht. We komen er wel.