Als geboren Rotterdammer ken ik natuurlijk de wat xenofobe uitdrukking: “Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt”, zodat ik heel tevreden was, dat we deze ronde thuis speelden. Ook het oponthoud op het nieuwe busstation van Utrecht bracht mij in een prima schaakstemming: ik moest van perron g3 naar perron d5, op zich een onreglementaire zet. In vergelijking met het vorig seizoen is het tweede op papier en in ELO versterkt: oudgedienden Anton en Erik keerden na een jaar in respectievelijk het eerste en het derde terug in het vertrouwde tweede en Daan speelt voor het eerst bij Paul Keres; John, Frank en Colijn verlieten ons en dat waren precies de spelers, die vorig seizoen de laagste scores hadden. Bij ons viel Youri in voor Wouter, terwijl Dordrecht twee invallers telde.

Daarmee hield het goede nieuws overigens wel op: de wedstrijd werd nooit spannend, want we gingen er kansloos van af. Het viel me na een goed uur op, dat we behalve op bord 8 meer tijd hadden gebruikt en dat vond ik geen goed voorteken. Jan Jaap speelde zijn aloude Caro-Kann, waar zijn sterke tegenstander zich goed op had voorbereid. Al snel kreeg wit een zeer overwegende stelling en de zwarte stelling werd een ruïne (0-1). Simon gaf pardoes een stuk weg: een zwart paard van g6 sloeg de witte loper op f4, Simon dacht een tussenzet te hebben en sloeg met de dame pion g7 met aanval op Th8, maar het zwarte paard mag niet alleen van g6 naar f4, het mag ook dezelfde weg terug en dat betekende niet veel later 0-2. Uw verslaggever had een goede aanvalsstelling, maar in een vlaag van verstandsverbijstering ging ik mijn mooie stukken ruilen, waarna alle voordeel verdwenen was. Toen liet ik ook nog een eenvoudig kwaliteitsoffer toe en kwam in een verloren eindspel terecht. Dat was 0-3 en het strategische plan om aan de topborden de schade beperkt te houden en aan de lagere borden toe te slaan kon de prullenbak in.

Evert probeerde wel iets te bereiken, weigerde een keer remise, maar zijn tegenstander gaf geen krimp (0,5-3,5). Ook invaller Youri bereikte uit een verdachte stelling en met weinig tijd een keurige puntendeling (1-4). Daan was niet tevreden over zijn debuut in het tweede; hij speelde wellicht iets te bescheiden en voorzichtig, kwam in een minder eindspel, dat hij misschien had kunnen houden, maar helaas (1-5). Anton speelde tegen een Syrische FM, die zijn debuut voor Dordrecht maakte en kennelijk heel graag wilde winnen. Hij speelde een potremise stelling overdreven lang door, maar Anton hield zonder veel moeite stand. (Anton: “Dat is toch droef, dat zo’n man speciaal uit Syrië komt om mij te pesten?”). 1,5-5,5 dus. Erik vierde zijn rentree met onze enige overwinning, zodat hij direct topscorer is. Hij stond steeds wat beter en in het vijfde uur overspeelde hij zijn tegenstander, die de draad wat kwijtraakte. Dat doet me denken aan de flauwe grap, wat het verschil is tussen een trolleybus en een interim-manager: een trolleybus stopt, als hij de draad kwijt raakt. Hopelijk tekent zich nu een klein lachje op des lezers gelaat, want verder viel er weinig te lachen zaterdagmiddag, tenzij je in het derde speelde.