De vierde massakamp, editie 2007, tussen Paul Keres en Euwe was een spannende aangelegenheid. Na de zware nederlagen in de tweede en derde editie was Euwe gebrand op revanche. Alles werd op alles gezet om een zo sterk mogelijke selectie naar Utrecht te sturen. Helaas suurde een griepgolf roet in het eten, waardoor de kwaliteit wel goed bleef maar de kwantiteit iets afnam. Vijf spelers van Paul Keres namen plaats aan Amsterdamse zijde, waarna de teams goed in evenwicht bleken.

Na enkele inleidende remises was Martin van Essen de eerste die een vol punt scoorde met een mooie aanval. Daarna vielen de klappen over en weer. Michell Wallace scoorde zijn eerste externe punt voor Paul Keres door systematisch alle zwarte stukken te slaan. Op de hogere borden gingen Bor en Veltkamp onderuit. Jan Bettman offerde een kwaliteit, joeg de zwarte koning het bord over en won net op tijd een stuk terug, wat winst opleverde. Jan Jaap Janse was deze keer wat al te creatief in de opening; zijn koningsvleugel kwam nooit in het spel en Jan-Bart Abcouwer (uitgeleend aan Euwe) wist daar wel raad mee. Op het bord ernaast won de andere Janse van Jaap van der Tuuk door hem twee pionnen afhandig te maken en daarmee het eindspel te halen. Enfin, toen de mist een beetje begon op te trekken stond het 11-10 voor Paul Keres met nog 5 partijen te gaan.

Conrad Kiers had een klein plusje in een toreneindspel, maar wist geen winstweg te vinden. Colijn Wakkee had een ingewikkelde stelling waarin 8 witte en zwarte stukken vrijwel ongehinderd door pionnen op elkaar in beukten. Colijn zigzagde naar de witte koning en met een elegant loperoffertje werd die opgebracht. Het winnende punt werd binnengebracht door Jan Wiggerman, die in een dame-eindspel met 3 tegen 2 pionnen halsbrekende toeren uit moest halen om aan het eeuwig schaak van Ronald Gouma (uitgeleend) te ontkomen. De zwarte koning werd van g4 via a8 naar a2 geblazen, terwijl het aantal pionnen langzamerhand afnam tot 1 voor elke kant. Gesteund door dat succes deed Ronald een winstpoging, die echter meteen bleek te verliezen.

Luc Martens bracht tegen Jeroen Bollaart nog een puntje voor Euwe op het bord. Hun eindspel kan rechtstreeks de leerboekjes over goed-paard-tegen-slechte-loper in. Jeroen (zwart) had een groot deel van de partij zelfs een pion meer, maar het witte paard hield vanaf d4 alles onder controle en nadat alles verder was afgeruild haalde de witte koning de zwarte pionnen op. Leo van Houwelingen won de laatste partij, een boeiend gevecht waarin Leo een dame had tegen twee torens. Helaas werd het eindspel geen wedstrijd in techniek, want de klok gooide roet in het eten. Met een dame is het goed schaakjes geven, waardoor Leo won.

Dat leidde tot de eindstand 14.5-11.5, vooral met dank aan de lagere borden. Op de eerste 13 borden was de stand 4.5-7.5 voor Euwe, maar op de laatste 13 was het 10-3 voor Paul Keres.