Het SGS-bekertoernooi is in zekere zin vergelijkbaar met de strijd om de nationale voetbalbeker. Amateurclubs kunnen het met een gunstige loting ver schoppen en al in een vroeg stadium kunnen de eredivisieteams tegen elkaar uitkomen. Zo stond dit jaar in de voorronde Moira-Domtoren tegen Amersfoort op het programma en in de eerste ronde wisten de onzen tegen Hoogland (vorige jaar nog de halve finale!) in blessuretijd te voorkomen dat strafschoppen de beslissing moesten brengen. In de tweede ronde daarentegen moest ons team aantreden tegen de sympathieke tweedeklasser Het Dikke Torentje uit Eemnes.

In het voetbal wordt vaak opgemerkt dat er geen kleintjes meer bestaan en er werd aan onze zijde dan ook niets aan het toeval overgelaten. Allereerst werd het reisschema onder de loep genomen. Colijn constateerde al snel dat Eemnes geen treinstation voor de arena heeft en ov-fietsen leek ook geen optie. Reizen per auto lag daarom voor de hand, maar kon het team zich wel een automobilist veroorloven? Goede schakers bezitten immers geen rijbewijs. De ratings van de tegenstanders werden opgezocht. Eerste bord net over de 1800, daarna snel minder. Vooruit, ondergetekende zou invallen voor Mark. Mark had na de uitwedstrijd tegen Hoogland Culemborg niet meer gehaald en wilde het risico niet lopen nogmaals bij een teamgenoot te moeten overnachten.

Afijn, teamsamenstelling en vervoer geregeld. Wat was er verder bekend over de tegenstanders? Waar komt die naam Het Dikke Torentje toch vandaan? Welnu, de plaatselijke Sint Pieterskerk, een monumentaal pand uit de vijftiende eeuw, wordt in de volksmond zo genoemd. Dat u het even weet. En wat ligt er dan meer voor de hand als er een naam voor de schaakclub moet worden gevonden?

De wedstrijd vond plaats op donderdag 29 januari. De dag dat het nieuws was dat er geen nieuws was, als u me nog kunt volgen – iets met een gewapende man bij het Achtuurjournaal. Het nieuws uit Eemnes was ook dat er geen nieuws was, in elk geval geen verrassing in de SGS-beker. We wonnen met 0,5-3,5. Toch was de weerstand van de dappere Eemnessers behoorlijk. Zo waren om half elf alle partijen nog bezig en werd de laatste partij in wederzijdse tijdnood beslist.

Kees, op het laatste moment ingevallen voor de grieperige Wouter kreeg het Morragambiet voorgeschoteld. Veel schermutselingen, maar toen de stofwolken waren opgetrokken stond Kees nog steeds een pion voor en kon worden afgewikkeld naar een gewonnen eindspel. Colijn op bord 1 kreeg een invasie van torens over de a-lijn te verduren, maar toen die eenmaal was overleefd ging het in het resterende eindspel met zware stukken plotseling goed mis bij de tegenstander. Evert liet zetherhaling lopen omdat hij nog winstkansen zag, maar na een paar onnauwkeurigheden was een toreneindspel met pion minder het resultaat en berustte hij toch in remise. Ondergetekende was simpelweg een maatje (ruim 350 ratingpunten) te groot voor zijn tegenstander.

Hoe ziet het toernooi er verder uit? De promotieklassers Moira (tegen Amersfoort), Amersfoort (tegen En Passant), Oud Zuylen (tegen Kijk Uit Oudewater) en Hoogland (tegen de onzen) liggen er al uit. Bovendien liet titelhouder Baarn zich in de tweede ronde verrassen door Lekstroom (met Mitchel ‘de Echte’ Wallace in de gelederen). We kunnen dus niet meer om de favorietenrol heen. Volgende wedstrijd is de kwartfinale, tegen Soest of Laren. Thuis wel te verstaan, dus er kan op oorlogssterkte worden aangetreden. Op naar de finale bij het OKU!