Dit alles speelde zich in het uitvluggeren (5 seconden per zet af). Dat Xander hier handig in is, bleek bij zijn eindspelletje. Hij wist zijn pionnen naar voren te krijgen, dit kostte de tegenstander materiaal, hij promoveerde tot dame en slaagde er zelfs in het dame tegen toreneindspel te winnen! Het eerste wonder van Wijchen, er was met 3-1 gewonnen en de finale was bereikt.

Daarin wachtte HMC dat de laatste jaren een aantal keer de beker heeft gewonnen. Zij walsten met 3½-½ over SISSA heen en verschenen uitgerust aan de start. Geen Fridman of dergelijken, maar toch gemiddeld 100 ELO-punten sterker. Over vier partijen is echter veel mogelijk.

Geloot werd in dezelfde kleuren voor de PK-spelers. Hugo maakte van zijn voorzet gebruik door op nihilistische wijze remise te maken met hun topbord Twan Burg, waarmee hij een groot vertrouwen in de rest van het team toonde. Op dat moment stond Peter wederom prima, maar dat kon van de andere borden nog niet gezegd worden. Peter was net als Xander vergast op de Ponziani-opening (1.e4 e5 2.Pf3 Pc6 3.c3), als verrassingswapen door Jeroen Bosch (SOS-boekenauteur) bedoeld, maar dat werkt niet als je Wim van de Fliert op de club hebt. Peter had onlangs een scherp stukoffer voorbereid tegen Wim en dat kwam nu goed te stade.

Jeroen Bosch – Peter

6. dxc6 Lxf2+ 7. Ke2 Lb6 In het boekenstalletje van Erika Sziva zag ik een boek uit 2009 over de Ponziani van 300 pagina’s. Daar wordt alleen  bxc6 gespeeld en wordt het offer als ruim onvoldoende bestempeld. Ondertussen is het al meermalen gespeeld, vertelde Peter, en het is ook een onderwerp voor correspondentieschakers. Een lange-termijnoffer.

8. Dd5 Pf2 9. Dxe5+ Logisch, maar Twan meldt dat Rybka het hier al beter voor zwart vindt. 9.cxb Lxb 10. Dxb7 Pxh1 is interessant, kansrijk voor zwart. ..Kf8 10. Tg1 dxc6 11. Le3 Pg4 12. Lc5+ Kg8 13. Dd4 De8+

52..d4 53. cxd Lxf3 54.Ld3 Le4!? (Le2 is wel geforceerder…) 55. Kxe4 f5#

En de  witspeler zat verbouwereerd achter het bord.

Dit mat midden op het bord was een mooi beeld om het bekeravontuur mee te beëindigen. Na 40 jaar in de eerste rondes door HSG, BSG of Utrecht uitgeschakeld worden, is het dan gelukt, en is de monstrueuze beker op het OKU en in De Sjuut te bewonderen. Een plekje moet nog voor het gevaarte gevonden worden, want de beker is te hoog en te breed voor onze prijzenkast.

Inclusief morele steun (Foto René Olthof)

Meer foto’s van Harry Gielen

Hulde aan het bekerteam!

Addendum: met de uitslagen.

De eerste wedstrijd was wo 13 november tegen Oud Zuylen en dat was gelijk al een zwaar gevecht, dat pas met vluggertjes beslecht werd. De uitslagen daarvan meldt de site niet en zou ik zelf niet meer weten. Na de moeizame start volgde een gemakkelijkere winst op Purmerend uit.

De loting bracht in de halve finale van de regionale poule (NL is in vier stukken opgedeeld, wij zaten Noord-West) landskampioen En Passant. Eager waren ze, maar de geboren Bunschoters wilden wel meespelen. Omdat Dick de Graaf niet kon, waren ze met vervanger Manuel Bosboom en Nederlands kampioen Reinderman favoriet. Hugo verloor wel van Reinderman, maar de anderen deden het voortreffelijk.

De laatste wedstrijd tegen Soest leverde weer de nodige problemen op, en weer moesten de vluggertjes uitkomst brengen. Net als bij het uitvluggeren toonden we ons gehaaid op de momenten waar snelheid en tactiek vereist was.

En daarna volgde dus de finale, waar hierboven wat over geschreven is en hopelijk in het PKB nog ’t een en ander uit de doeken gedaan wordt. Vermeldenswaard en zeer te loven is de inbreng van Xander. Hij was de teamleider, de chauffeur voor de uitwedstrijden en daarenboven ook nog de absolute topscorer met 6 uit 6!