In de – voor ons team – vierde ronde ontving het zesde medekoploper Eindhoven 3. Na drie ronden stond er een trio achttallen bovenaan met het maximum aan wedstrijdpunten – zes. Na deze vierde ronde zijn het er nog twee – naast ons team is dat SMB uit Nijmegen, ooit een eerbare eersteklasser waartegen uw scribent in zijn betere jaren – een halve eeuw terug – met het Schaakgenootschap Amersfoort menig maal aantrad. Nu gaan we waarschijnlijk in de laatste ronde bepalen of de Nijmegenaren dan wel Paul Keres 6 terug naar de vierde klasse mag, want tegen Eindhoven hielden we de punten in eigen huis. 5-3 werd het en daar viel weinig op af te dingen.

Op papier waren het twee min of meer gelijkwaardige teams die tegen elkaar aantraden, zowel wat betreft de gemiddelde rating als de gemiddelde leeftijd. Daar ikzelf al in een vroeg stadium na een grafzet een pion verloor zonder enige compensatie heb ik niet al te veel van de wedstrijd gezien, druk als ik was toch maar te trachten ‘iets’ te vinden. Dat lukte niet en het deficit liep op naar drie pionnen, maar toen bleek dat mijn tegenstander niet wist hoe een gewonnen staand eindspel te winnen. Als er een pionnetje van hem werd aangevallen ging hij dat angstvallig verdedigen in plaats van zijn vrije pionnen naar de overkant te dirigeren. En zo kon het gebeuren dat er lichte hoop op remise in mij ontvlamde, maar helaas, na vijf uur spelen liet ik een toren en prise staan daarmee mijn vormcrisis nog eens voor het voetlicht brengend.

De teamgenossen waren toen al meer dan een uur klaar, maar hoe zich dat heeft ontwikkeld, ik schreef het reeds, heb ik slechts zeer oppervlakkig gezien. Ger speelde remise en Leo won, maar hoe? Misschien laten ze er hier iets van zien. Ook Kees won. Zijn tegenstander bood remise aan op het moment dat hij de kwaliteit weggaf. Toen wilde Kees ‘nog wel even doorspelen’ en won, de krachteloze wanhoopsaanval zijner opponent desondanks. Harm-Theo zorgde voor de derde zege aan Paul Keres-zijde. Hij had het initiatief en dat – blijkbaar – goed uitgenut. Ziehier zijn partij met analyse door Harm-Theo: (klikken op een zet doet het bord verschijnen)

Ronald slaagde erin dankzij het snelle maar (daardoor?) onnauwkeurige spel van de Eindhovenaar de kwaliteit te winnen, ruilde toen te veel pionnen en diende in remise te berusten. Heel tevreden met zijn remise was teamleider Pim. Omdat hij een nieuw openingsrepertoire heeft, had hij zichzelf aan het vijfde bord opgesteld om tegen veronderstelde lichtere tegenstand de nieuwe ideeën in praktijk te brengen. Dat lukte redelijk met een plusremise in het viertoreneindspel. Aan het topbord had Jeroen vermoedelijk de spectaculairste partij van het team. Een toren meer maar met zijn ‘King on the run’ resulteerde ook deze partij in remise.

5-3 winst dus. Nog drie keer zo’n uitslag.