Met de sneeuwbuien van de donderdag ervoor zag het er aanvankelijk niet naar uit dat we zonder problemen zaterdag 23 november naar Amersfoort zouden kunnen afreizen. Maar de weergoden legden ons geen strobreed in de weg, noch op het spoor. We konden daarom in alle rust met PK 3, 4 en 8 op weg om SGA 1, 2 en 5 te bestrijden. Die rust was echter slechts schijn, want voor alle drie PK-teams waren de wedstrijden van serieus belang voor de competitiestand. Ik beperk me in dit verslag grotendeels tot de wedstrijd van PK4.

Bij aanvang van deze ronde stond PK4 alleen bovenaan in KNSB-poule 4C met 6 uit 3, gevolgd door MDT2 met 4 uit 3, en SGA2 en Hoogland met 3 uit 2. Doordat er maar negen teams in deze poule spelen, is de stand bedrieglijk; het is beter te kijken naar verliespunten dan naar matchpunten. SGA2 was dus een van de twee grootste concurrenten, en dat was tijdens de wedstrijd goed voelbaar. Laat me onmiddellijk zeggen dat dat alleen de wedstrijdspanning gold. De onderlinge verhouding tussen de teams was erg vriendelijk, wat niet verwonderlijk was omdat velen van beide achttallen elkaar al jaren kennen. De sfeer in het Denksport Centrum Amersfoort was dan ook prima, mede door het prettige gebouw met ruime speelzalen, dito ruimte om te analyseren, en een rijk geassorteerde bar.

De wedstrijd zou erg spannend worden. Dat was niet vanaf het begin al duidelijk. In de eerste partij, van mij (Max Viergever) tegen Jeroen Schuil was de vrede al snel getekend. Ik kwam met een lichte plus uit de opening, maar deed twee keer een iets mindere zet, waarop Jeroen goed reageerde. Dat leidde al na 20 zetten tot een volkomen gelijke stand en een remiseaanbod van mijn kant dat direct werd aangenomen. Daarna duurde het meer dan een uur voordat de twee volgende resultaten kwamen. Evert van Heel speelde tegen Bram van Harten, de teamleider van SGA2. Evert had er zin in, offerde een pion en drong met zijn dame de witte stelling binnen. Dat had echter een boemerangeffect. De dame werd belaagd door verschillende stukken en moest zich ten koste van nogal wat tempi in veiligheid brengen. Wit had toen niet alleen nog altijd de pion meer, maar had ook de compensatie overgenomen. Zwart kon zich nauwelijks nog verroeren en werd vakkundig opgebracht. Kort daarna was het weer gelijk, dankzij ‘invaller’ Branco Titus. Branco speelt gewoonlijk in PK3, maar dat is – net als PK4 – een negental, en het was in deze ronde overtallig. Wij waren blij de absentie van Simon Kronemeijer zo goed te hebben kunnen opvangen. Branco beschaamde ons vertrouwen niet. Hij maakte tegen Hanjo Petersen snel een pion buit, moest daarna nauwkeurig spelen om het witte initiatief te neutraliseren, en had – toen dat gelukt was – weinig moeite het punt binnen te halen. Branco kon de rest van de middag kijken en analyseren, en zijn tijd verdelen tussen ons team en PK3 dat in dezelfde zaal als wij speelde tegen SGA1; ook daar was de spanning om te snijden. De tussenstand bij ons was 1.5-1.5, en die bleef enige tijd op het bord staan.

Mark Uildriks zette ons voor het eerst deze middag op voorsprong. Mark had tussen andersoortige activiteiten ’s ochtends en ’s avonds nog net tijd gevonden om mee te spelen. Wij waren blij dat dat gelukt was, want Mark is goed in vorm en speelde ter bevestiging hiervan een mooie partij, nota bene tegen de hoogstgeratete speler van SGA2, Alexander Blom. Mark was, net als Evert, met zijn dame aan de wandel gegaan. Hij bracht echter, toen zij belaagd werd, haar niet in veiligheid maar offerde haar. Daarvoor kreeg hij niet helemaal voldoende materiële compensatie, maar hield wel goed stukkenspel. Dat betaalde zich uit toen zijn tegenstander niet optimaal speelde, wat door het ongelijke materiaal en de complexe stelling ook niet gemakkelijk was. De dame ging eraf op zet 15, al op zet 20 had Mark een gelijke stelling, en weer zeven zetten later stond hij gewonnen. Zwart spartelde nog een tijd tegen, maar tevergeefs. Dat was een domper voor SGA2, maar die werd snel geneutraliseerd doordat Peter van Wijk in tijdnood een mooie positie wegblunderde (zijn eigen woorden) tegen Arjan Tissink. Peter, de laatste tijd ook goed in vorm, had een veelbelovende stelling opgebouwd maar had daar wel erg veel tijd voor nodig gehad. Al rond zet 25 moest hij op increment spelen en omdat de stelling nog knap lastig was, bleek dat niet haalbaar. Zo leden we midscheeps, op de borden 4 en 5 van Evert en Peter, onverwacht fors schade. De stand was inmiddels 2.5-2.5, en de resterende borden boden weinig reden tot optimisme. Arend van de Lagemaat en Jan Prins stonden minder, en Olaf Vlieger had een remisestelling.

De rollen werden omgedraaid toen Olaf plotseling won. Zijn tegenstander Wim Lamme, had in de opening een pion geofferd die hij, door goed spel van Olaf (zwart), niet meer terugzag. In de loop van de partij werd steeds meer geruild totdat een dubbel toreneindspel ontstond met nog altijd een pluspion (2 tegen 1) voor zwart, maar met actievere torens voor zijn tegenstander. Wit had remise binnen bereik, maar zette zijn torens ongelukkig neer. Ondanks het geringe materiaal kon Olaf toen een matdreiging in de stelling vlechten die tot torenwinst leidde. Met de 3.5-2.5 voorsprong hoefden Arend en Jan ‘alleen nog maar’ remise te maken. Arend had met wit tegen Milan Koning lang een stellingsoverwicht, maar door goed verdedigen van zwart sloeg de balans om en moest Arend met een pion minder voor remise vechten. Hij kreeg de pion terug, maar hield een passieve stelling over die net te houden was. Jan had met zwart tegen Peter Reedijk de hele partij wat nadeel, en wist af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers waarin beiden ook nog een toren hadden. Jan had daarin een minuspion en wit had een vervaarlijke pion op b7. Door actief loperspel wist Jan zowel het promotieveld b8 onder controle te houden, als ook de bewegingsvrijheid van de witte koning te beperken, geholpen door een toren op b2. Wit probeerde het lang, maar moest uiteindelijk in remise berusten. Daarmee was de knappe 4.5-3.5 overwinning een feit en konden we opgelucht op de maaltijd dan wel huis aan. Van de andere twee aanwezige PK teams won PK8 mooi (5-3) van SGA5, maar PK3 kwam tegen SGA1 helaas net te kort (4.5-3.5), wat betekent dat ze hun koppositie kwijt zijn en in de achtervolging zullen moeten. Die is echter zeker nog niet kansloos.

PK4 gaat als koploper door naar de tweede helft van de competitie. Met de daarin te verwachten sterke tegenstand van de nummers 2, 3 en 4 van de poule is het te vroeg voor juichen, maar optimistisch blijven we vooralsnog.