Het eerste team van Paul Keres speelt nu een aantal jaren in de landelijke Meesterklasse en begint in deze klasse een vaste waarde te worden. We mogen zelfs zeggen: een vaste waarde in het linker rijtje. In de eerste drie ronden troffen wij sterke tegenstanders, tevens uit de betere helft. Behalve de wedstrijd tegen LSG, ons bête noire, wonnen wij de wedstrijden tegen Kennemer Combinatie (de kampioen!) en nu ook tegen Groningen. Het brengt ons op 4 uit 6 en levert na een derde van de competitie enige bragging rights op. Voor wat het waard is…
Spannend was het wel. Elk half punt telt in dit soort close matches en dan kun je maar beter aan de goede kant van de score zitten. Ik zal in dit verslag enige cruciale momenten laten zien. Omdat dit verslag vrij laat geschreven wordt (shame on me!) mogen we reeds morgen weer op pad dus hopelijk biedt dit verslag een ontspannen moment tijdens de lange treinreis.
Om het verslag licht en vermakelijk te houden zal ik saaie remises en pijnlijke nederlagen zo veel mogelijk verzwijgen. Dit verslag is er om onze heldendaden te bezingen en anders gaat u het verslag van de tegenstander maar lezen. Onderaan wel een link naar alle partijen mocht u echt benieuwd zijn naar wat er zoal mis is gegaan.
Allereerst een opdracht voor de lezer. Iets uit mijn eigen partij:
Xander Wemmers – Loek van der Hagen
Zwart heeft de opening absoluut niet goed gespeeld. De pion op f2 had ik met een glimlach geofferd en mijn inschatting was en is dat wit hier nagenoeg gewonnen staat. Maar hoe verder? Logisch lijkt een schaak op e1 waarna Kf8 geforceerd verliest. Ziet de lezer hoe? Toch bleek 12.Tde1+ niet de beste na Kd8. Hoe had het wel gemoeten?
Waar ik had gedacht als eerste klaar te zijn bleek het allemaal niet zo eenvoudig en ondanks hernieuwde winstkansen in het middenspel liet ik ook dat voordeel schieten. Intussen was Niels als eerste klaar na een partij die beter verzwegen kan worden. Zo ook Paul die een nuttig half scoorde vanuit mindere stelling, maar saai was het wel. Dit soort halfjes zijn aan het eind van de rit wel beslissend!
Demre verslaat zijn tegenstander wederom geruisloos. Vaak is hij van zijn bord weg om te roken, maar ineens blijkt hij niet meer terug te komen omdat het punt binnen is. Achteraf blijkt hij dan een mooie overwinning geboekt te hebben.
Demre Kerigan – Roger Labruyere
Zwart heeft zojuist 31…Lg5 gespeeld. Kan wit nu op g5 offeren en dan slaan op c7 en e6 met pionwinst? Zwart dacht kennelijk dat hij veilig was na 32.Txg5 Txg5 33.Lxc7 Tg4 maar had gemist dat 34.Ld8! Txf4 35.f3! de toren opsluit. Die toren ging verloren en er volgden nog slechts een aantal obligate zetjes totdat de onvermijdelijke Groninger nul op het scorebord verscheen.
Hugo is onze sterspeler. Als hij zijn stelling krijgt dan wint hij voor de niets vermoedende toeschouwer alsof het vanzelf ging waarna een ad hoc masterclass in cafe Stichtse volgt voor het toegestroomde publiek. Zo ook dit keer. De enige misdaad van de tegenstander was dat een paar stukken net wat scheef op de velden stonden waarna meedogenloos werd toegeslagen.
Hugo ten Hertog – Nick Maatman
Het oppervlakkig oog ziet een ongeveer gelijke stelling, maar de grootmeester oreerde in de post mortem net zo lang tot iedereen geloofde dat wit hier al gewonnen stond. Zelf zie ik een open d-lijn voor zwart en een veld op d4. Niet dat wit slecht staat, maar een dynamisch evenwicht durfde ik het wel te noemen.
Niets van dat al. Kennelijk dreigt wit b5 of c5 en zwart geloofde dat. Hij voelde zich verplicht tot 17…a5 maar na 18.bxa5 Pxa5 19.Pxa5 bxa5 20.Pxe5! bleek de toren op d7 te hangen. Doorgaans zegt men daarna “en de rest is techniek” maar ik raad iedereen aan om “de rest” toch nog even op te zoeken.
De remise van Joris die een pion achter was gekomen was zeer nuttig, maar nederlagen van Peter en Kobe brachten de spanning terug in de wedstrijd. Zeker omdat Lars Ootes geen fijne middag had. Zijn tegenstander bracht een theoretisch kwaliteitsoffer dat onze man niet kende en dat betekende flinke achterstand op de klok plus een slechte stelling. En dan ook nog eens een stelling met heel weinig potentie.
Erik Jan Hummel – Lars Ootes
Gelukkig is onze man een vechter en wist hij in deze minus 5 stelling zijn tegenstander nog aardig te verwarren. Schaaks links en rechts als een vervelende bromvlieg die maar rondom je hoofd blijft zoemen. Hier is 49…Ke3 ruim voldoende voor winst maar hij zette zijn paard in de penning met 49…Pe5. Na 50.Kf2 blijkt 50…c2 regelrecht in een matnet te lopen na 51.Dxa7+
Wat er in de tegenstander omging weten we niet, maar hij speelde 50…Te4??! Een uitroepteken voor de genialiteit maar goed was het niet. Lars sloeg de toren en in no-time was zijn middag weer helemaal hersteld.
Jan Willem van de Griendt – Joost Wempe
Een mooie stelling voor mijn volgende masterclass: Oordeel en Plan. Hoe beoordeelt en speelt u deze stelling? Dat zijn de vragen om te stellen. Het hielp zeker dat Jan Willem nog op bekend terrein zat en hij zette zijn voorkennis om in een vol punt. Kort gezegd: zwart had niet genoeg compensatie en wit snoepte een voor een zijn pionnenachterstand weg. Wat resteerde was een eindspel met een stuk meer. Keurig gespeeld!
Het bracht ons een nipte overwinning met 5.5-4.5 maar juist dat voelde als dubbele punten. Mijn gemiste kans was op slag vergeten en we konden op weg naar Il Pozzo en een (grand)masterclass in Stichtse. Morgen na de wedstrijd Zuid Limburg – Paul Keres zien we graag hetzelfde reisplan, al vervangen we Il Pozzo door een lange treinreis en een fastfood snackerij.
PS: heeft u de opdracht aan het begin van dit verslag al voltooid?
Mijn voortzetting 17.Tde1+ bleek na Kd8 niet zo indrukwekkend als gehoopt. Winnend was 17.Lxd5 cxd5 18.Dc7!. Ook dan zijn beide rokades verhinderd en de dreiging van alsnog het torenschaak maakt dat wit het paard op d7 wint. De engine geeft 18…0-0 als beste zet. En wie durft daar nu tegenin te gaan?