Na onze eerst gespeelde partij met een overweldigende 7-1 af te sluiten, konden sommigen van PK8 (mijzelf incluis) het kampioenschap al ruiken. Vorige week donderdag besloot ik dan ook luidkeels te verkondigen dat, mochten we de komende partij tegen de nummer 2 winnen, de rest van het seizoen “smooth sailing” zou zijn.
Had ik dat maar niet gedaan, want zo’n premature overwinningsstemming brengt de nodige mentale druk met zich mee. En nadat boven de borden klaargezet waren, hielpen ik en wat andere PK8’ers nog even de laatste analyseborden op te zetten in de grote zaal beneden. Met mijn gedachten al bij het naderende duel had ik keurig alle 10 de zwarte pionnen op de 7de rij geplaatst, en het paard en toren stonden ook waar ze hoorden op i8 en j8. Toen ik echter de derde en vierde zwarte lopers op de nog open velden wilde plaatsen ging er toch ergens een belletje rinkelen – ik had zo’n listig dubbelzijdig bord te pakken!
Niels was natuurlijk zo behulpzaam dit snel te vereeuwigen… Met dit stukje probeer ik dan maar de angel uit dit toekomstig chantagemateriaal te halen.
Na deze geestesdwaling hoopte ik maar dat ik in de partij scherper uit de hoek zou komen. Eenmaal uit de opening, waarvan we beiden dachten dat we er slechter uit waren gekomen, kreeg ik een prettige stelling met een actieve toren en paard op de 7de rij. Ik had echter wel flink wat tijd moeten besteden deze te bemachtigen, en keek dan ook naar een ruime 40 minuten achterstand op de klok. Mijn tegenstander speelde hier Td8, hopend dat ik in zou gaan op de ruil, en anders zelf activiteit kon creëren. Gelukkig kon ik hier de enige zet vinden die het voordeel behoudt: Pd5
Ik kon vanaf hier wat pionnen terugwinnen en afwikkelen naar een gewonnen eindspel. Dit bleek echter helemaal niet zo eenvoudig als dat ik achter het bord dacht dat het was – en de computer was dan ook niet te beroerd om meerdere fatale blunders aan te stippen. (Hierna heb ik kort heb ik overwogen om toch maar te gaan dammen, ik weet het bord immers te vinden! Maar uiteindelijk besloten om dan maar van de fouten te leren.)
Een van de doortrapte valstrikken die ik voor mijn kiezen kreeg was deze. Hier twijfelde ik lang tussen 43. b7 en dan later Pxh6, of om deze meteen te spelen. Uiteindelijk heb ik gekozen voor b7 met het idee de koning zo ver mogelijk van de actie te lokken, dit is echter een cruciale fout! Hierdoor heeft zwart tijd om met zijn loper de g pion te beschermen, en is het eindspel met vrije e pion voor wit een remise.
In een slordige continuatie van ons beide wist ik gelukkig aan het langste eind te trekken en de partij met winst af te sluiten. Op naar de volgende wedstrijd, in gedachten knopend dat bescheidenheid de mens siert!