Het nieuwe seizoen is weer begonnen. Op papier is PK2 een middenmoter. Als iedereen in vorm is en we geen invallers hebben, doen we makkelijk mee met de top uit onze poule. Maar als de vorm wat tegen zit en we meerdere invallers hebben, kunnen we het ook zwaar hebben aan de onderkant. We moesten in de eerste ronde tegen Assen, een promovendus uit de tweede klasse en (op papier) een van de zwakkere teams uit onze poule. Winnen was vooraf dus het devies. Maar uiteindelijk was het hard knokken om de 5-5 uit het vuur te slepen.

Teamleider Eugene wist niet veel te bereiken in de opening, en omdat zijn tegenstander gewoon normale zetten bleef doen in een gelijk eindspel werd de vrede snel getekend. HP kwam ronduit beroerd uit de opening (hij was na 3 zetten al out-of-book volgens eigen zeggen), en hoewel hij als een oude vos nog aardig wist te rommelen was een relatief snelle nederlaag toch niet meer te vermijden. Marijn speelde zoals wel vaker een wat roestige opening. Zijn tegenstander kon op een gegeven moment kiezen tussen een fijn positioneel voordeel, of een tactische warboel. Gelukkig koos hij voor het laatste, want in warboelen is Marijn veel beter, en nadat zijn tegenstander 1 keer een eeuwig schaak overzag werd hij vakkundig over de knie gelegd. Dirk kwam iets prettiger uit de opening, maar had wel onnodig veel tijd verbruikt. Hij sprak zichzelf vermanend toe dat hij niet meer zo moet diepzeeduiken maar gewoon op zijn intuïtie mocht vertrouwen. Hoewel hij daardoor 1 keer de beste voortzetting mistte, bleek het toch een hele goede strategie, want zijn tegenstander werd eigenlijk kinderlijk eenvoudig (en snel) opgerold. Daarmee konden we even genieten van een voorsprong van 2,5-1,5, maar dat duurde niet lang.

Reginald speelde in zijn eerste partij voor Paul Keres lange tijd een prima partij, kwam gewonnen te staan, maar maakte helaas een fout waarna zijn tegenstander het zakelijk afmaakte. 2,5-2,5. Menno speelde ook een lange tijd een goede partij tegen een wat frivool aanvallende tegenstander. Nadat hij zijn sterke tegenstander in de hoek had liggen, vergat hij echter even aandacht te geven aan de enige truc die al wat langer in de stelling zat, waardoor mat onvermijdelijk was. 2,5-3,5. Tom koos direct na de opening het verkeerde plan, en zat daardoor lange tijd tegen een positioneel wat moeizame stelling aan te kijken. Hoewel het eindspel misschien nog te houden was geweest, ging hij toch ten onder aan de voortdurende druk. 2,5-4,5.

Gelukkig waren de verliespartijen daarmee wel voorbij. Bert werd met zwart lange tijd door zijn tegenstander onder druk gezet in een Egelstelling, maar gelukkig wilde wit te graag dames ruilen. Hierdoor verkreeg Bert de enige open lijn, en dat voordeel werd door Bert onberispelijk in winst omgezet. 3,5-4,5. In de partij van Raymond werd door beide partijen behoorlijk slordig gespeeld in de opening. Raymond was echter wel de koelbloedigste en schatte beter in dan zijn tegenstander dat hij niet mat gezet zou worden. Helaas miste Raymond in het vroege eindspel een (niet zo heel makkelijke) winst, waarna de partij uiteindelijk in remise verzandde. 4-5.

Alle ogen dus gericht op de laatste partij, die van Frank. Hij speelde tegen Jael Wierenga, die hem ‘nog netjes had geflest in het Moira rapid toernooi afgelopen zomer’, dus Frank was sowieso al uit op revanche. En dat werd nu nog belangrijker, want er stond een matchpunt op het spel.

Ik laat Frank nu even aan het woord:

Je richt alles op een aanval op de koning, idealiter met e5 en f5. Maar als het moment daar is sla ik niet toe. F5 geeft 1.6 volgens de computer. Ik meende wat anders te zien wat gewoon minder goed is. De partij gaat ‘gewoon’ verder waarbij het met de evaluatie van +2 naar -2 gaat. Wel heb ik steeds aanzienlijk meer tijd op de klok en ontstaat er na de tijdcontrole de volgende stelling. Jael is wat minder nauwkeurig geweest en het staat ‘gelijk’. Hij heeft nog enkele minuten op de klok en ik heb steeds een zet die dwingt tot moeilijke keuzes.

Inmiddels zijn alle partijen afgelopen en kijken we als team tegen een achterstand aan van 5-4. De uitslag van deze wedstrijd bepaalt dus het teamresultaat en de druk wordt alleen maar groter, voor ons allebei.

In deze stelling vind ik Td5, gebruik makend van de penning van het paard op f6. Een lastige zet in tijdnood en onder ‘teamdruk’. De ‘bar’ geeft aan dat het gelijk is.

2 zetten later, na een goede gemiste kans van mijn kant staat het zo:

Ik wil geen dames ruilen en de druk houden en speel Ld5. Weer kan zwart niet slaan vanwege de penning van het paard, deze keer met de loper.

Enkele zetten later de volgende stelling. Ik heb nog 5 minuten en mijn tegenstander speelt vrijwel op de 30 seconden increment.

Bij het naspelen schiet de balk hier bijna van mijn scherm. Mat in 26 gemist, beginnend met het op zich logische Tc1. Ik speel Lc4 omdat de loper nu wél in staat en ik, als zwart dames wil ruilen met Dc6, verder kan gaan met Dc6:, Tc6: en Lb5 waarna ik goed meen te staan.

Nadat we allebei weer enkele duidelijk betere zetten hebben gemist bleef de witte druk toch heel lastig voor zwart en ontstaat de volgende stelling met wit aan zet:

De laatste zet van mijn sympathieke tegenstander was Tf2. Zwart had in Tf4 een ‘only move’ die na een, zeker in tijdnood, moeilijk uit te rekenen variant nog gelijke kansen geeft.

De dreiging is mat in 1 en aan de dreiging zelf is op zich niets te doen. Gelukkig had ik genoeg tijd en tegenwoordigheid van geest om Td7:+ te vinden waarna zwart definitief verloren is omdat wit de dame wint na kd7: of Dd7: met Td4: én de matdreiging is opgeheven.

Zwart ging hier door zijn vlag en PK2 kwam met de schrik én een gelijkspel vrij.