In de eerste ronde van de interne competitie speelde ik tegen Bas de Boer. Door wat slordig spel van Bas in de opening, kwam ik in een heel goed middenspel terecht, lange tijd ook winnend, maar de afmaker kon ik maar niet vinden. Een uitspraak van Jaap van der Tuuk speelde na afloop van de partij door m’n hoofd:
Zolang ze nog bewegen zijn ze gevaarlijk, je moet ze echt doodtrappen.
Dat klinkt misschien wat hard en is zeker niet bedoeld voor mijn sympathiek tegenstander, maar het gold wel voor zijn loperpaar en toren die na lange tijd in een hoekje gestaan te hebben, tot een enorme activiteit kwamen. Het ‘dood trappen’ lukte me niet. Bas was beter met zijn tijd omgegaan dan ik en in de tijdnood verloor ik de grip en uiteindelijk ook de partij.
De computer kan het spelverloop mooi grafisch weergeven: (klik eventueel op het plaatje om het te vergroten)
Met hulp van Stockfish 16 heb ik de partij geanalyseerd:
Leuk verslag en mooi potje Jeroen! Ik moest erg lachen om je opmerking bij de 20e zet. En ik moest denken aan het advies: voor de beoordeling van dameruil moet je vooral kijken naar hoe de andere helft van het koninklijk paar erbij staat…
Dank, Breuk! Dat is een heel goed advies 🙂
Leuk stukje Jeroen! Een experiment vanuit mijn kant in de opening werd netjes afgestraft. Half op de grond, maar nog net niet doodgetrapt, was het voor mij telkens de irritante zetten proberen te vinden. Uiteindelijk werd de partij door tijdnood beslist. Sowieso erg respect dat je niet voor de makkelijke uitweg ging met zetherhaling en gewoon wilde winnen!
Dank Bas! 🙂