Door David Koole

Afgelopen weekend (Red: 21-23 juni) maakte ik mijn toernooidebuut bij het HSG open in Hilversum. Ik deed mee in Groep C waarin ik vrijdagmiddag als eerste tegen Eric Alvares moest spelen met zwart. Ik had mezelf voorgehouden om niet te snel rare dingen te proberen, dus ik speelde de Spaanse opening, ondanks dat ik de meeste varianten daarvan niet bijzonder goed ken.
Hij kwam beter uit de opening, voornamelijk vanwege enigszins terughoudend spel van mijn kant (zoals 6… h6 zonder noodzaak). Daarna overspeelde hij z’n hand en kwam het initiatief bij mij te liggen. Na zet 17. Pg3 kwam de volgende stelling op het bord:

Ik voelde dat ik beter stond maar vond het lastig om te zien waar ik mijn voordeel kon uitbouwen, dus ik besteedde wat tijd op dit moment. Mijn gedachte was dat hij overwoog om ooit op g6 te slaan met zijn loper, zeker gezien hij z’n dame op h5 had gezet kort hiervoor. Ik speelde uiteindelijk c5 om zijn paard weg te jagen en om met tempo zijn loper onder druk te zetten met een eventueel c6 (en wellicht enig esthetisch belang van een mooie, sterke pionnenrij op rij 5). Bovendien is mijn b-pion giftig voor zijn paard vanwege Da5 met een vork op zijn toren (en als Pc3, dan d4), maar daar viel hij niet voor. Hij besloot agressief terug aan te vallen met f4, wat leidde tot deze stelling:

Waar gaat mijn paard heen? Een veilige keuze zou zijn Pc6, maar dan kon hij dit keer wel mijn b-pion pakken vanwege ..Da5, Pc3 d4, Dxg6!!. Ik speurde daarom voor een betere zet en vond uiteindelijk Pc3 met wederom een tegenaanval op zijn toren op e1. Het feit dat ik tegelijkertijd zijn paard op d4 niet alleen met mijn pion aanval, maar ook met mijn loper en met tempo dreig te slaan, gaf voor mij de doorslag om voor deze zet te kiezen. Hij zag geen tactische uitweg en besloot dit tempoverlies te accepteren en de paarden af te ruilen.
In de zetten daarna bleek zijn f4 pion een zwakte en mijn pionnenrij een kracht wat het eindspel zou gaan bepalen. Hij probeerde tijdelijk nog een pion terug te winnen door 27 Bxd4:
Door tussendoor 27… Bxg2 te spelen, werd die materiaalwinst tenietgedaan. Overigens was meteen slaan op d4 ook winnend maar goed, het oog wil ook wat.
Hij gaf nog niet op en speelde puur op increment door tot deze laatste valstrik:

Ik moest glimlachen en keek hem aan. Daarop wachtte hij niet langer op mijn zet en stak hij zijn hand uit om op te geven.

Deze eerste overwinning bleek de start van een onverwachte zegereeks en uiteindelijke zelfs de groepswinst. Van tevoren had ik niet durven hopen op een betere uitkomst en na even bijkomen kijk ik uit naar een volgend toernooi!