Ons vijfde team (KNSB klasse 4C) speelde zaterdag 16 december uit tegen Purmerend 2. Teamleider Pim had de opstelling gemaakt, Kees stond deze keer vrijwillig reserve maar kwam wel kijken(!). Leo had gezorgd voor een mooi reisschema waarbij we een kleine twintig minuten overstap-/koffietijd hadden op Amsterdam Sloterdijk maar daarna wel precies op tijd in de speelzaal arriveerden, op een steenworp afstand van station Purmerend Overwhere (spreek uit ‘overwere’). Ook op een steenworp afstand van dat station was een goed Chinees restaurant waar we na afloop onze partijen wilden analyseren maar we al snel besloten dat er met de overdaad aan eten niet voldoende ruimte op de tafel was voor een analysebord. Ik heb dus niet veel gezien van de andere partijen maar in de loop van deze week zal ik dit verslag aanvullen met analyses die ik toegestuurd krijg. Ik heb er al vier. Laat ik beginnen met de twee winstpartijen, eerst die van Harm-Theo, een strakke winst aan bord 7. Het commentaar bij de zetten is van hem.

En dan mijn partij, bord 2, een wat minder strakke winst. We komen er in na de 25e zet van zwart (25…Lg7-h6).

 
Tot zover de winstpartijen.

Aan bord 6 offerde Wim met zwart in de opening reeds een pion. Zijn tegenstander kreeg hierdoor een wat gedrongen stelling met een dubbelpion op d2 en d3, die later veranderde in e3 en e4. Toen Wim nog een pion offerde voor een koningsaanval, bleek ook de tweede extra pion voor wit een dubbele, nu op de a-lijn. Er kwam een derde dubbelpion bij, nu op de g-lijn, toen wit het mat moest verhinderen. Zwart won zijn twee pionnen terug middels Ta8xa5xg5, waarna er een toreneindspel restte van vijf tegen vijf waarvoor Herr Fritz zettenland de waardering 0.00 overhad. In een voorbarige poging tot verdere afwikkeling verloor zwart een pion. Dat was niet zo erg – toreneindspel dus altijd remise, nietwaar – maar dat de zwarte koning als een volleerde dolle dwaas naar voren rende en zo werd afgesneden van het promotieveld…..Tsja.

Paul (bord 4) bereidde zich na een pretentieloze opening (zijn eigen woorden) voor op spel tegen de hangende witte pionnen en liet daarbij zijn koning (teveel?) in de steek. Maar de beslissende fout kwam met de 20e zet. Hij zag af van de gelijkmaker 20…f5 na een verdedigende riposte te hebben gemist. Daarna maakte tegenstander Marc Holla het netjes af. De analyse hieronder is van Paul, vanaf zijn zet 19…Ld6?! waarmee hij veld g5 in de steek liet.

 
Tot zover, voor nu. Hieronder vind je de persoonlijke uitslagen.