Ik speelde met wit op bord 2 tegen Roelant Zoete (inmiddels 1876). De wedstrijd was een strijd van de minder validen. De zieligheidsstrijd won ik, omdat ik op twee krukken liep, Roelant had er slechts 1 nodig. Ik merkte dat mijn tegenstander in de opening een verwarde indruk achterliet, hij was constant om zich heen aan het kijken, hij miste iets. Op gegeven moment vroeg ik: ‘zoekt u iets?’ Het bleek zijn kruk te zijn, die hij ergens onderweg van de bar naar boven kwijt was geraakt. Even later verdween hij uit de zaal voor bijna een kwartier, opgelucht heeft hij hem toch ergens gevonden. Misschien was dit een heel dekselse tactiek van Rivierenland, om zand in mijn ogen te strooien zodat ik Roelant zou onderschatten. Het heeft ook niet geholpen dat mijn tegenstander in de Paulsen Franse opening al op zet 3…c6? speelde, terwijl ik dacht dat de gehele bedoeling van het Frans was om op gegeven moment in 1 keer c5 te spelen. Na enkele timide zetten van zwart sta ik gedurende de eerste 19 zetten 1-2.2 punten voor, het is echter nog niet meteen duidelijk hoe ik dit voordeel om kan zetten in daadwerkelijke winst. Zie ook de stelling na zet 18:

De koningskant van wit lijkt gedekt, er werd symmetrisch gerokeerd, dus is er op het moment nog geen gevaar voor de witte koning. De witte loper op h3 staart naar de dame op d7 en de toren op c8, de toren op f1 heeft een X-Ray-blik op f7, het paard op f3 kan via g5 ook f7 onder vuur nemen voor een eventuele vork van de torens, de e6 pion van zwart is bijna zwak na fxe6. De witte dame staat actief op a5, de loper op e3 heeft Röntgenogen op a7. Alles lijkt helemaal zen voor wit. De computer zou 19 Kb1 (+2.2) voorstellen, maar echte mannen spelen zulke onzin niet. 19 f6 (+2.0) heb ik overwogen, maar ik wilde actie zien en had geen zin in 19….g6). Ik speelde uiteindelijk:

Vervolgens kwam de volgende, cruciale stelling op het bord na zet 20.

Tijdens de wedstrijd kwam ik Ton nog tegen op de wc, ik merkte aan hem dat hij enorm scherp was, die zaterdag:

‘Peter, ik zie dat je een toren achter staat’
‘Dat klopt, Ton’
‘Peter, volgens mij gaat het lastig worden om te winnen’
‘Ton, dat denk ik ook’
Er was geen speld tussen te krijgen.

Op bord 1 was ook geen speld tussen de zetten van Ton te krijgen, spelende met zwart tegen Mikel Kroon (1825). Ook de tegenstander van Ton was verward, hij arriveerde bijna een half uur te laat omdat hij Tribes niet kon vinden. Eenmaal bij Tribes duurde het ook nog even voordat hij de speelhal vond.

De stelling van Ton na zet 8:

Op bord 3 speelde de man in vorm op het moment, Gerard Halve, met zwart tegen Jasper Straaten (1960). Gerard speelde vroeger voor de tegenpartij, toen was het nog Culemborg, misschien wordt Gerard in dat dorp als held gezien en boezemt hij dusdanig veel ontzag in dat Jasper Straaten niet anders kon dan verliezen. Persoonlijk vond ik grappig dat er nauwelijks iets aan het gelaat van Gerard veranderde nadat hij van iemand met 250 ratingpunten meer won. Pas toen ik hem een beetje wakker schudde en vriendelijk tegen zijn schouder sloeg, kwam er toch een lachje over Gerard. We waren allemaal namelijk nog naar de wedstrijden van Dennis en Ritsaert aan het kijken.

Gerard kwam aan het begin van het middenspel een pion achter, als de volgende stelling na zet 29 op het bord kwam.

Wit diende 39 Lc2 of 30 Kg1 te spelen, het werd echter

En hierna valt het niet meer te verdedigen voor wit, zie de volgende stelling.

Op bord vier speelde Dennis met een pion minder maar heel veel tijd meer op zijn klok tegen Rudy Veenhof (1919). Rudy bleek toch nog net voldoende tijd over te hebben om een toreneindspel met twee extra pionnen over de streep te trekken, al duurde het voor het gevoel wel uren voordat het werd beslist. Pas toen ik om half zeven weer bij het diner met mijn zoontje was kregen we de bevestiging dat Rudy won.

De gekste wedstrijd speelde ongetwijfeld Ritsaert met zwart op bord 5 tegen Freek Veldmeijer (1592). Toen de rest van het team ging kijken leek wit eerst duidelijk te winnen met dame, toren, twee lopers en een paar pionnen tegen twee torens en een dame voor zwart. Maar in plaats van een batterij van loper op c2 en dame voor te bereiden om mat toe te dienen aan zwart wilde wit vooral materiaal afruilen. Ritsaert weigerde dit steevast en bleek constant een dreiging te creëren, uiteindelijk wist hij remise af te dwingen door ‘perpetual’.

Maar stap voor stap, na zet 20 staat de volgende stelling op het bord.

Zwart speelt 20 Lxf6 (Pxf6 was beter), 21 Pxe4 Lxd4 22 c3 (-1.2) Pe3? (+2.5, Le3 beter) 23 Txd4 Pxf1 24 Txb4 dxe4 25 Dxf1 Lb5 26 De1 Kh8 27 a4 en wit staat er duidelijk winnend voor.

De situatie na zet 41 was nog steeds winnend voor wit (Te5 +5.5), zie de volgende stelling.

maar na 42 Th5? (-1.1) Te6? (Tg6 het beste) 43 Te5? (Ld2 Td8 44 Td5 (+0.00)) wint zwart ineens, zie de volgende stelling.

43…Txe5 44 fxe5 Tf2 en mat is niet meer te voorkomen, dit is echter niet makkelijk te zien, want zwart kan 45 Dd8+ Kh7 overleven, de witte loper kan geen schaak geven, c2 is gedekt.

Het ging echter verder met

44 ..Dxh4+ (zie de volgende stelling)

45 Kg1 Txe5 46 fxe5 en het werd remise.

Bord 6: Bij Ti de Jong ging het mis in de opening tegen Hein Hoekstra (1665)

Bord 7: John van Rooy verloor een gepende pion, tegen de veel hogere Wim Kruimer (1793) valt er dan niet op te boksen

Bord 8: In mijn beste Spaans probeerde ik Rodrigo te bewegen om een analyse te krijgen voor het verslag. Later bleek Rodrigo helemaal geen Spaans te spreken, ik kreeg wel een verslag tegen Arno van Hoof (1367)

In de stelling na zet 20 staat wit er beter voor (+1.3):

Op zet 21 werd echter met de loper gepakt, terwijl met de pion had moeten worden gepakt, waardoor zwart een licht voordeel had:

Op zet 22 gaf zwart echter de voorsprong weer uit handen door niet met het paard te pakken maar het paard weg te bewegen naar b6, waarna het niet veel later remise werd.