Op 22 april vond de gezamenlijke slotronde van de meesterklasse plaats in het clubgebouw van En Passant in Bunschoten. PK1 speelde voor een plaats in het linker rijtje en mocht aantreden tegen degradatiekandidaat Stukkenjagers.
Een bijzonder feit voor deze wedstrijd was dat er maar liefst vier(!) spelers in de running waren voor een IM-norm. Onze eigen Peter had daarbij de beste uitgangspositie; hij mocht zelfs verliezen als hij gekoppeld zou worden aan een tegenstander met een rating van minimaal 2409. Bij de tegenstander had Bob Jansen bijna dezelfde papieren; hij zou de norm binnenslepen als hij aan kon treden tegen 2483+.

Uit de hoge hoed kwam voor beide heren een gunstige koppeling en daarna werd de champagne meteen onder luid gejuich ontkurkt. Althans, ik veronderstel dat het zo gegaan zal zijn, want ik speelde deze ronde zelf niet mee. Maar daar had het PK1 verslagschema, dat waarschijnlijk in mijn spamfolder terecht is gekomen, natuurlijk geen boodschap aan 😊. Vandaar dat ik me zal moeten beperken tot een zeer korte impressie bij het naspelen van de partijen.

Op bord 1 speelde Hugo met zwart tegen Bob Jansen. Na de opening kreeg Hugo het loperpaar in handen maar zijn tegenstander had compensatie in de vorm van een sterk paard op d5. Nadat de dames geruild werden, stond wit zelfs meer dan comfortabel. Hugo besloot de schade te beperken en zo werd de vrede vlak voor de tijdcontrole getekend.
Voor de Stukkenjagers was het jammer dat Hugo niet simultaan mocht spelen aangezien Luuk Baselmans voor een IM-norm een overwinning nodig had op een speler met minimaal 2527. Op dit moment zitten we nog niet heel riant in dat segment maar er zal ongetwijfeld getraind gaan worden van de zomer 😊.

Peter Lombaers (bord 2) speelde een ijzersterk seizoen en heeft zijn tweede IM-norm meer dan verdiend. Hieronder zijn partij tegen Stefan Beukema met commentaar van Peter zelf.

Op bord 3 werd een Griekse tragedie opgevoerd. Onze held Jan zat niet goed in de wedstrijd en werd in de eerste bedrijven langzaam overspeeld. Dit resulteerde in een troosteloos dubbel toreneindspel met twee pionnen minder. In het laatste bedrijf kwam echter een plottwist waarbij Jans tegenstander blunderde en mat in twee over het hoofd zag. Zodoende werd totaal onverwacht een vol punt bijgeschreven.

Demre (bord 4) speelde met wit Koningsindisch in de voorhand. Op het oog was het een degelijke positionele partij die rond de 25^e zet overging in tactische verwikkelingen. Met het nodige risico ging Demre remise uit de weg en werd daarvoor beloond toen hij met een kleine combinatie een dame kon winnen. De rest van de partij was techniek en dat was Demre wel toevertrouwd.

Op bord 5 kreeg Xander met zwart het Gesloten Siciliaans tegen. Lange tijd had Xander een prima stelling met als enig defect een zwakke pion op a7. Zijn tegenstander had een betere pionnenstructuur, maar wel een inactief paard op h3. Zoals altijd speelde Xander het actief maar zijn e5-e4 was misschien iets te optimistisch. Het witte paard kreeg een nieuw leven via veld f4 en daarna kwam het witte stukkenspel goed uit de verf. Dat bleek teveel te zijn voor de zwarte koning waarna Xander zich sportief mat liet zetten. Niet onvermeld mag blijven dat zijn tegenstander, Sam Baselmans, met deze overwinning een IM-norm scoorde.

Op bord 6 speelde David een scherpe partij die hij zelf van commentaar heeft voorzien.

Op Bord 7 leverde Evert met zwart een uitstekende partij af tegen Jasper Beukema. Na een typische Modern veroverde hij al snel het loperpaar met als enig defect een zwakke pion op d6. Met ongetwijfeld de masterclass van Menno in het achterhoofd begon Evert vervolgens met h5-h4 een ‘groot plan’. De merites daarvan laten zich het best uitbeelden door de slotstelling:

Invaller Tom de Jong speelde op bord 8 een degelijke Italiaanse partij waarin het evenwicht nergens verbroken lijkt te zijn. Na algehele ruil van de zware stukken ontstond een paard tegen loper eindspel dat meteen remise werd gegeven.

Op bord 9 trof Joris een tegenstander die zich goed op de Najdorf had voorbereid. Niettemin wist Joris voldoende tegenspel te creëren met behulp van een actief paard op e5. Kort daarna eindigde de partij via zetherhaling in remise. Naar eigen zeggen had Joris een kans op voordeel gemist omdat hij zijn paard naar d3 kon spelen in plaats van de zetten te herhalen. Dat was echter lastig te zien.

Niels (bord 10) speelde een complexe partij vol verwikkelingen. Op een gegeven moment had onze speler een toren meer maar moest hij wel rekening houden met zijn onveilige koning en een pionnenmassa van de tegenstander. Bij gebrek aan winstkansen wikkelde Niels verstandig af naar eeuwig schaak.

Zodoende werd het seizoen waardig afgesloten met een 6,5-3,5 overwinning en een gedeelde vierde plaats (met Groninger Combinatie) in de Meesterklasse. Voor verdere bespiegelingen van het debuutjaar in de Meesterklasse verwijs ik naar de lezenswaardige samenvatting van Hugo.

Wordt vervolgd!