Joris doet verslag:

In de derde ronde van de Meesterklasse mochten wij het thuis opnemen tegen Zukertort Amstelveen. Deze tegenstander wisten wij vorig seizoen in een uitwedstrijd nog met 3.5-6.5 te verslaan en de doelstelling was dan ook om nogmaals een overwinning te behalen. Deze keer op het hoogste niveau. Om de strijd tussen de twee gepromoveerde teams af te trappen speelden Hugo en Peter vooruit tegen hun op papier sterkste speler Robert Ris (IM 2465) en jeugdtalent Arthur de Winter (FM 2379). In een spectaculaire caro-kann met meerdere stukoffers overrompelde Hugo met zwart zijn tegenstander. Ook Peter wist na een wel bevochten gevecht uiteindelijk de overwinning te behalen en zorgde er zo voor dat we met een 2-0 voorsprong de andere partijen mochten beginnen.

Een week later werd de wedstrijd vervolgd met de nog acht te spelen partijen. De dominantie van PK over het bord, die in de eerdere partijen deze wedstrijd werd vertoond, was niet meer zo vanzelfsprekend. Nog voor de tijdcontrole waren een aantal partijen voorbij en zag het er niet even rooskleurig uit als aan het begin. Met een remise van Xander op bord 3, verliespartijen van Jan, Demre, Evert en Menno en winstpartijen van Niels en ikzelf kwam de stand op 4.5-4.5. Vooraf had niemand voor een gelijkspel getekend maar met nog een partij bezig was alle hoop voor dit puntje gevestigd op Paul. Paul had de moeilijke opgave om een toreneindspel met een pion minder gelijk te houden. De partij werd in een lokaal naast de speelzaal live uitgezonden en was met alle spanning van dien dan ook een ware nagelbijter voor de toeschouwer, en voor Paul zo gok ik. Zwoegende en zwetend werd het toreneindspel remise gehouden en wisten we de wedstrijd te eindigen met 5-5.

Niet het resultaat waar we van te voren op hoopten maar waar we uiteindelijk toch zeker genoegen mee namen na door het oog van de naald te zijn gekropen. Uiteindelijk telt elk punt mee en wie weet is dit wel het punt dat ons later in het seizoen nog heel nuttig gaat blijken.