Dat we het moeilijk zouden krijgen in de 3de klasse, poule C, van de KNSB was vooraf wel duidelijk. We hadden tenslotte de laagste teamrating. Soms zelfs fors lager. De start was dan ook onheilspellend met 2 nederlagen op rij. Echter werden er in de 6 wedstrijden erna maar liefst 3 overwinningen en een gelijkspel behaald. Met 7 matchpunten konden we ons opmaken voor een allesbeslissende laatste thuiswedstrijd tegen USV 2. Winst of gelijkspel was voldoende voor handhaving. Hierbij het verloop. De partijen zijn onderaan dit verslag te vinden (red.).
Ondergetekende kwam niet in actie op bord 2. Zijn tegenstander had Corona en het was niet gelukt op korte termijn een vervanger te regelen. Jammer voor mij want ik wilde graag spelen maar goed voor ons team. 1-0.
De voorsprong werd helaas snel ingeleverd toen Ger Hageman, die dit seizoen goed scoorde, tegen een scherpe en goed voorbereidde openingsvariant van zijn tegenstander aanliep. De fout werd snel gemaakt en groot materiaal verlies was onontkoombaar. 1-1.
Even later was het Paul van der Kooij die het punt deelde. Na goed overleg overwoog hij remise aan te bieden maar zijn tegenstander was hem voor. In een rijke stelling wisten beide spelers niet hoe ze verder moesten. Voor ons een goed resultaat. Paul had de zwarte stukken tegen de op papier sterkste speler. De situatie op de overige borden was toen nog in balans.
Daarna duurde het even voordat er een beslissing viel. Harm-Theo Wagenaar en zijn opponent hadden betonnen muren op het bord gemetseld. Tussen dit labyrint moesten de stukken de juiste velden vinden. Na wat geschuif was het zijn tegenstander die een weg baande in de vesting van Theo. Met een toren op de 2de rij en een paard nabij de koning kon de dame ongehinderd mat geven. 1,5 – 2,5.
Pim stond lange tijd beter met een pion meer die bovendien als een doorn in de zwarte stelling stond. Die doorn werd helaas vakkundig weggewerkt. Een gelijkwaardige stelling bleef over. Pim had nog maar enkele minuten om de tijdcontrole te halen en daar moesten nog heel wat zetten voor gedaan worden. Zijn tegenstander had nog genoeg tijd om het spoorwegmuseum te bezoeken. Pim vocht dapper maar kon, mede door de verzwakkende zet g2-g4, mat niet voorkomen. 1,5 – 3-5.
Met nog 3 partijen te gaan mochten we nog maar een halfje weggeven. Peter en Rolf stonden kansrijk maar Jeroen zat in de problemen. Hij stond een kwaliteit achter in een stelling waar minder muziek in zat dan in de tijd dat ik nog viool speelde. Jeroen probeerde nog iets terug te doen op de koningsvleugel maar dat werd in de kiem gesmoord door zijn tegenstander. Zonder tegenspel met verder dreigend en onontkoombaar materiaal verlies kon Jeroen niet anders dan opgeven.
Het doek was op dat moment, met 1,5 – 4,5 gevallen. De teleurstelling was bij diversen van ons zichtbaar en voelbaar. Toch ging het bij Peter en Rolf nog om de eer.
Rolf stond in een toreneindspel gewonnen maar maakte het zichzelf erg moeilijk. Of zijn tegenstander maakte het Rolf erg lastig. Of allebei. Hoe dan ook lukte het Rolf niet om te voorkomen dat zijn tegenstander als eerste met een pion de overkant bereikte zonder daarvoor zijn toren op te geven. 1,5 – 5,5. “Vraag me niet hoe” zei zijn tegenstander veelzeggend na afloop.
Het enige punt wat tot dan toe door ons behaald was, was van het afwezige 2de bord. Het was dus aan Peter op bord 1, waarop hij dit seizoen boven zichzelf uitstijgt, om voor ons de eer te redden. In een open siciliaan werden al snel vele stukken geruild en bleef er een voor beide spelers lastig toren eindspel over. Het was Peter die de doorslag forceerde. Het duurde weliswaar ruim 5 uur en meer zetten dan zijn notitie boekje toeliet maar het lukte hem een pion te winnen en er nog een naar de overkant te brengen alvorens zijn tegenstander opgaf.
Ondanks degradatie werd er na afloop gewoon gezellig met zijn allen, inclusief penningmeester, bij een heerlijk indonesisch restaurant gegeten. Kenmerkend voor dit seizoen. Een gezellig team dat zijn best deed en heel dicht bij kwam maar net niet genoeg in huis had. Dan maar volgend jaar kampioen worden.
Na afloop bij Indonesisch restaurant InaCorner