Tegenwoordig moet je bij je verslag bedacht zijn op de toekomst. Je wil immers beschrijven hoe de wedstrijd ging, maar de komende opponent niet wijzer maken dan hij al is. Ik kan me daarom voorstellen dat UVS blij wordt van deze titel: alle geheimen op tafel! Daarom meld ik van tevoren al even dat ik daar rekening mee heb gehouden.

Want doet PK2 aan voorbereiding of niet? Laat ik het erop houden dat iedereen op zijn eigen manier naar een wedstrijd toeleeft. Zo bestond mijn voorbereiding de afgelopen jaren uit motiverende muziek en buiten een frisse neus halen, en daar ben ik niet de enige in. Nu we eersteklasser zijn geworden, lijkt de ijver bij sommigen iets groter. Ik kan alvast verklappen dat het huiswerk zich niet uitbetaalde tegen Krimpen a/d IJssel, maar kan zo’n muziekje op de zaterdagochtend zeker aanraden:

Overigens had ik ook nog ander huiswerk te maken. Immers, PK1 speelt al jaren in de befaamde rattenshirts, en nu wij met PK2 op hetzelfde niveau spelen hoort daar een uniform uiterlijk bij. Iets dat strijdlust en teamgeest uitstraalt. Na enig brainstormen werden het rode polo’s met het clublogo en de befaamde ratjes erop. Ik ging op pad met een grote tas vol polo’s en het idee om zo 10 man sterk aan de start te staan, maar doordat de auto van Eugene vertraagd werd door een wegversperring (sommige teams doen alles voor de punten) begonnen we met zes geüniformeerde schakers en vier in burger.

Misschien had ik (8) als voorbereiding ook iets schaaktechnisch moeten doen. Want nu moest ik bij zet 1 al nadenken en koos toch maar voor de speculatieve variant die in ronde 1 en 2 veel opleverde maar eigenlijk niet kon. Ik trof echter een witspeler die daar veel van wist, want hij had een clubgenoot die hem 20 jaar geleden had onderwezen in die variant. En dat had hij goed onthouden:

Zelden zo’n pak rammel in de KNSB gehad! Tot overmaat van ramp schoof de bewuste clubgenoot bij de analyse aan, legde uit de opening niet meer te spelen om daarna bij vrijwel elke zet te roepen dat wit gewonnen stond. Niets zo fanatiek als een bekeerling, maar ik kon hem niet eens ongelijk geven. Mijn hoofdschuddende teamgenoten heb ik plechtig beloofd om voortaan iets anders te spelen. Maar of je mij op mijn woord moet geloven?

Bert (10) was beter voorbereid op wat komen ging. Hij legt het zelf uit:

 

Dat was 1-1. Bij Hein Piet (1) was er sowieso geen sprake van voorbereiding: hij moest op het laatste moment invallen, en nog wel aan het kopbord. Daar trof hij zijn oud-teamgenoot Frans Cuijpers, die weliswaar 300 elopunten meer heeft, maar ook weet hoe stevig HP kan spelen. Zo ging het nu ook: in de slotstelling had de invaller zelfs een plusje. 1,5-1,5.

Dan de speler die we het meest associëren met voorbereiden: Raymond (3). Immers, hij weet daar veel over. Na jarenlang voorbereiden op personen zorgt hij tegenwoordig dat zijn systemen gewoon kloppen. En voor onze meelezers de boeken in duiken: Raymond is onze meest universele speler, zonder garanties wat er op het bord gaat komen. Nu zag het er na 16 zetten zo uit:

 

En ook een huiswerkbattle met Dirk (2) is niet aan te bevelen. De witspeler deed dat ook maar niet, maar het gevolg was dat hij zich langzaam achteruit liet duwen. En dan krijg je zoiets:

 

Even later speelde Gerben (4) ook remise na een wisselende partij. We zijn de beroerdste niet, dus omschrijven de opening cryptisch: als eerste ging zijn witveldige loper eruit, die deed 3 zetten om daarna vanaf c8 toe te kijken hoe de andere stukken aan het werk gingen. Succes, meelezers!

En zo stonden we met 3,5-2,5 voor, maar kon het nog alle kanten op. Langzaam werd de voorbereiding van Krimpen duidelijk: de sterkste vijf met zwart, de zwakste bovenin met wit om te remiseren en de rest in een vrije rol. Met bord 5, 6, 7 en 9 nog in de race werd het billenknijpen.

Teamcaptain Eugene (6) was degene waar onze hoop het grootst was. Hij had met een krachtig …Pd3 de witte stelling ontregeld en wat fraaie vrijpionnen gecreëerd. Die opmars moest nog wel voorbereid (daar zijn we weer) worden, maar toen Eugene te snel ging lopen kreeg hij een koningsaanval op zijn dak. Hij verdedigde zich met man en macht, de koning op h5 bleef lang in leven, maar uiteindelijk werd het mat. 3,5-3,5.

Tom (5) was helemaal klaar voor het pittige Frans van Kuijf, maar na een vergissing moest er gezocht worden naar rommelkansen. Dat leverde nog iets heel interessants op:

 

Bij Wim (6) waren meer uitslagen mogelijk. Er was een dichtgeschoven stelling ontstaan, op zich een stellingstype waar hij wel iets mee kan. Zwart had wel wat vage dreigingen over de h-lijn had, dus ging de koning op zijn gemakje van g1 naar b1. Een goed idee, maar zwart had een fraai kwaliteitsoffer waarna de koning toch weer graag op g1 had gestaan. Dat was niet meer te houden (3,5-5,5).

Toen was alleen Marijn (9) nog over, met een al verloren wedstrijd. Voor wie denkt dat Marijn alleen speelt op zijn gedegen kennis van 10 jaar geleden: hij bracht op zet 16 een bijna-nieuwtje in de Najdorf (slechts eerder online gespeeld door een Koreaan), kwam mooi te staan maar kwam door wat moeizame beslissingen in een dito eindspel terecht. Maar daar greep hij zijn kans:

 

Zo was het 6-4 voor Krimpen en moesten wij met de staart tussen de benen huiswaarts. Maar niet voordat we vier spelers in een polo hadden gehesen en een vriendelijke receptioniste een telefoon in handen hadden geduwd:

Over 3 weken mogen we alweer, en we geven nog een aanwijzing: het team zal er dan anders uitzien. UVS kan gaan puzzelen, wij kunnen elk aan het eigen huiswerk. Zou de voorbereiding dan uitbetalen? Sowieso telt elk halfje: deze 6-4 was de grootste uitslag in 1B!

Zie hier het verslag van d’opponenten, en hier is nog een overzichtsfoto te zien.