Afgelopen zondag was het weer Teambattle. De manier voor gewone stervelingen om onderling de rangorde te bepalen, afgewisseld met een paar oorwassingen door de getitelde goden. Voor ondergetekende is tijdig inloggen de manier om in de top-10 te komen. Als je stipt om acht uur aan de slag gaat, en je hebt het geluk een partijtje of twee te winnen, dan kun je vol trots constateren dat het mede door jouw puntjes is, dat PK alweer strijdt om de zege. Na een kwartiertje volgt onvermijdelijk de afdaling naar een plaatsje buiten de top-10. Dan wordt de opdracht om zo lang mogelijk in de haren van een berserkende Sas-van-Gent-Belg te blijven plakken. Such is life, voor een voetsoldaat in het leger van de kroonprins.

Dit keer verliep het anders. Aan het begin van de battle waren we ternauwernood met een elftal. Peter Lombaers ging fier voorop, hoewel hij moest beginnen met een nederlaag tegen Donkey006, die drie weken geleden nog als ‘smakelijk hapje’ gold. En hoewel Jan Jaap, Simon en Peter van Wijk goed van start gingen, was de afwezigheid van meer kanonnen voelbaar. In de altijd gezellige zoom werd vertwijfeld geroepen: “We staan zevende! Nu zesde! Achtste! We gaan toch niet degraderen?”

Niet dat de anderen slecht begonnen, integendeel. Ritsaert ving in zijn eerste partij op zet 10 een kwaliteit en trok de partij daarna gedecideerd oveer de streep. Peter van de Belt begon met twee zeges, waaronder één op ‘collectieve Angstgegner’ MariekeS, die vergat zijn loper terug te slaan. Zelf had ik een bliksemstart, met mat op de 12e zet. Het probleem zat ‘m in het vervolg. Na de eerste winst volgden lange rijen nullen.

Hoop werd geboden toen Jan Willem binnenstormde met vier zeges en een remise, voordat hij de Ezel met de hamer tegenkwam. Om daarna gewoon weer punten te pakken. Toen Niels ook aansloot konden we weer omhoog kijken. Terwijl de organisatie in de chat een Russische infiltratiepoging afsloeg werden in de zoom Kareltje en Sjonnie bezongen. Steeds sneller rolden de punten binnen. “Vijfde! Vierde! Derde!” Jan knorde tevreden terwijl hij in 82 zetten Gijsijsijs eerst smolt, en vervolgens rustig aan de kook bracht:

En er werden weer reuzen geveld! Judith joeg MeesvanOsch door de klok door zijn matdreigingen te pareren:

Erik maakte een vroegtijdig einde aan de aspiraties van een nietsvermoedende TheRealSimon, die zijn dame een beetje onhandig plaatste:

Peter Lombaers pakte Papagayo na een onnauwkeurige rokade op de 19e zet pardoes een stuk af. Het duurde nog 30 zetten voor Papagayo de vlag streek, maar dat moeten plezierige minuten geweest zijn:

Jan Jaap maakte korte metten met Maurice93, die in 17 zetten verliezen zo erg vond dat hij eerst nog een pion moest slaan alvorens op te geven. Okee, het is geen miniatuur, maar 18 is nog steeds kort Maurice!

Harry deed ook goede zaken met een overwinning op Genius86. Na een verbeten strijd trok Harry aan het langste eind met een klassiek Dame-voor-Klok offer.

Zelf mocht ik BadHabitMarco in de laatste partij verschalken. Okee, hij deed het met halve tijd, maar dat mocht de pret niet drukken. Niet alleen leuk om te winnen, het leverde vier punten op, en voor het eerst een plaatsje in de top-10! Uiteraard had het allemaal nog mooier gekund, want op zet 20 zie ik mat in 3 over het hoofd. Ziet u het wel?

En zo kwam alles nog goed. Toch weer tweede, zoals het hoort, twee puntjes boven de vrienden van SG KiNG. Donkey006, onze wereldkampioene tot 14 jaar, was dit keer ongenaakbaar. Ze won van alle Keresianen die ze tegenkwam, en eigenlijk gewoon van iedereen. Met slechts één verliespotje en twee remises schreef ze de avond op haar naam. Gelukkig voor ons was er iemand die zich als nieuwe puntenleverancier aandiende: Tripolair is de naam van de KiNG-er die Rolf, Bert en Ritsaert op onderstaande “onstabiele” potjes trakteerde. Geen niveautje wereldkampioen, wel leuk: