Het heeft even geduurd met dit verslag, omdat uw correspondent een paar akkefietjes op het wetenschappelijke vlak af te werken had, die geen uitstel konden velen. Op 9 februari kwamen er mensen van Oud Zuylen bij ons op bezoek. De wijk Zuilen ligt ver, ver in het hoge Noorden, voorbij Overvecht nog, en de barre omstandigheden die daar heersen hebben een krachtig volk gekweekt, dat regelmatig op diverse terreinen huishoudt. Wij van Paul Keres hebben er goede banden mee. Zo spelen Jaap van der Tuuk, Dirk Floor en Wout van Veen in hun eerste; en is ondergetekende waarschijnlijk de enige Utrechter die er ooit in is geslaagd, een biertje te bestellen voor Ed van Eeden (wie deze imposante verschijning kent, die elke bar domineert en reeds na enkele slokken – als zijn glas dus "technisch leeg" is, zoals Boutens het zegt – voor de hele kroeg een rondje geeft, zodat de langzamere drinkers vaak meerdere volle glazen voor hun neus hebben staan, weet wat dit zeggen wil).

Maar wij kregen bezoek van Oud Zuylen 2, en dat is toch een wat mindere versie van het Zuilense ras. Aardige mannen, maar veel tegenstand boden ze niet. Hier zien we bijvoorbeeld Frank Tempelman in actie tegen Mitchel Wallace:

Wallace-Tempelman.

Tempelman, die tegen Jaap van der Tuuk nog geleerde opmerkingen stond te maken over de opening van Mitchel, speelde hier 12…Ld7?? wat een stuk verliest na 13.b5.

Dan wordt vervolgens Harm Verbeek doeltreffend gecentrifugeerd door onze ster-invaller Jan Teuben:

Verbeek-Teuben.

Verbeek staat al flink aangekrant, maar weet nog 22.Pe5?? te produceren. Er volgt 22…b5…

Ook Ton Mackaaij, "das Phantom" van Oud Zuylen, vermocht geen potten te breken en verloor kansloos van Klaas Veldhuijsen. Kees boekte een solide remise, Conrad verloor. Ernst won ("natuurlijk", begin ik erbij te denken; Ernst is de absolute topper van PK4); en Jan ook! Geweldig; ook Jan wordt meegezogen door de aanstekelijk positieve sfeer die in het team hangt, en gaat scoren. Jammer, dat hij zijn partij niet wilde afgeven, die had ik hier graag in lovende termen besproken.

Een gunstige uitzondering op het tamelijk bedenkelijke peil van OZ2 is Wout van Goor aan bord 2. Tegen uw scribent, dat wil zeggen de schrijver van deze regelen, gebeurden pas laat werkelijk enerverende dingen.

Van Oosten – Van Goor.

Ik heb lange tijd minder gestaan (evengoed remise geweigerd), maar nu staat het gelijk. Ik speel: 48.Txf7 (als schijn-kwaliteitsoffer bedoeld. Niet de allerbeste) 48…Le4+ (48…Dxf7!) 49.Pxe4 Txf7 50.Pf6+ Txf6 (gedwongen) 51.exf6 en nu de mij totaal verrassende zet 51…De4+?? (na 51…Kg6 kan het punt direct worden gedeeld) 52.Dxe4 dxe4 53.Kg2 Kg6

Iedereen ziet dat 54. Kg3 nu eenvoudig wint, maar niet dr. J. van Oosten, die totaal is ontregeld en denkt, dat Wit misschien wel verloren staat als hij niet de "oppositie" weet te behouden (je kan ook teveel gelezen hebben). Die speelt 54.Kf2?! Kxf6 55.h4? (met 55.Ke3 Kf5 56.h3 h5 57.h4 viel nog steeds te winnen) h5 56.Ke2 en biedt remise aan, wat Wout direct accepteerde. Geschikt, want hij had me door de vlag kunnen stampen.6-2, een leuke uitslag.

Maar het zou nog leuker worden tegen Woerden, vooraf beschouwd als een duchtig concurrent voor de titel. In Sten Goes en Marcel Schroer hebben ze een sterke top. Woerden verzocht om hun borden 1 en 5 vooruit te laten spelen, en omdat dat Ernst en Conrad eigenlijk wel goed uitkwam, stond ik het toe. Dat leidde tot een hoop commentaar op de club, waar ik het achteraf wel een beetje mee eens ben: kun je een keer niet, nou dan schaak je niet. Het is tenslotte een teamwedstrijd. Nu konden ze hun sterkste speler (Sten Goes, 2200+) inzetten. Afijn, het is de laatste keer geweest.

Maar wat gebeurt? Onze Ernst neemt plaats tegen Goes en trakteert die jongen hardhandig op een 0! Graag had ik, als mijn laptop het niet begeven had, zijn partij hier getoond en geanalyseerd. En Conrad speelt ook een coole partij tegen Jelle Wiering en wint ook! we staan dus al met 2-0 voor, als we de 22e naar Woerden afreizen.

Kees en ik gedenken, lopend door dit charmante plaatsje, nog even Rob Verhoef.

Het wordt een waar feest. Kees krijgt twee pionnen cadeau maar vooral ook een heel vrij stukkenspel. Hij is als eerste klaar: 3-0. Mitchel mag alles doen wat hij wil in die Leeuw van hem, krijgt zijn gebruikelijke aanval en scoort ook. Invaller Jeroen Bollaart speelt een fraai, geduldig positioneel spelletje waarin de tegenstander langzaam maar effectief wordt uitgetikt, en Jan, die echt de weg omhoog heeft gevonden, maait met een prachtig stukoffer zijn tegenstander neer. Blijven over: Klaas en ik.

Tja. Van Oosten weer. Zwart tegen Schroer. Die komt in geweldige tijdnood (12 seconden voor4 zetten), ik enigszins (1.5 minuut voor die zetten). Na een geforceerde slagwisseling (ik let scherp op Schroer zijn klok) constateer ik dat hij de 40e heeft gehaald. Ik ontspan, en werk even mijn notatie bij…en ontdek te laat dat ik ZWART heb, en dus nog geen 40e gedaan! Stand was op dat moment remise.

Klaas tenslotte, die door allerlei duistere manoeuvres tegen Jim Reed een mindere stelling had gekregen, keepte in tijdnood voorbeeldig en scoorde een halfje. Totaalstand 6.5-1.5. Zo dik wonnen we nog niet.

(detailuitslag volgt)